Koncepcja osiedla w miasteczku na pograniczu Wamii i Mazur. Zagospodarowanie terenu o powierzchni 2ha obejmowało zespół 3 budynków wielorodzinnych z dwiema halami garażowymi. W urządzeniu terenu wykorzystano pochodzące z wykopów głazy narzutowe z epoki polodowcowej, często występujące w tym regionie. W budynkach, oprócz mieszkań i niezbędnych pomieszczeń technicznych, wygospodarowano duże hole wejściowe z miejscem na zebrania wspólnot i kawiarnię. Architekturę zainspirowała lokalna architektura – drewniane chaty z kamiennymi cokołami, detal snycerski. Stąd kondygnację parteru obłożono naturalnym łupkiem, a na elewacji wyższych pięter zaproponowano panele drewniane z frezowaniem inspirowanym detalem ogrodzeń dawnych lokalnych zabudowań, coraz rzadziej, ale wciąż jeszcze spotykanych na warmińskich i mazurskich wsiach.